9.04. – 13.04. przerwa świąteczna.

Życzenia Wielkanocne

Zbliżają się Święta Wielkanocne, mamy Wielki Tydzień, dla niektórych z nas najważniejszy okres w roku. Jest Wiosna i jakoś smutno… inaczej niż dotychczas.

Dla mnie też był to zawsze jeden z najwspanialszych okresów w roku, budzące się do życia rośliny, piękny kolor zieleni i świergot ptaków.

Koronawirus zmienił wszystko, w tym co było najważniejsze, powszechną pewność dotyczącą naszej materialnej teraźniejszości i przyszłości. O kryzysie niektórzy mówili, ale był on odległy, nieostry i jak zwykle miał dotyczyć kogoś, nigdy nas.

To niestety zmieniło się nagle… niespodziewanie… i gwałtownie.

Wszystko przemija i to co złe także, doczekamy okresu, gdy koronawirus przejdzie do historii jak wiele innych groźnych chorób. Zacznie się normalność, a z nią nowe, bardziej bolesne wyzwania, bo dotyczące Naszego działania, a nie grupy osób odpowiedzialnych za doprowadzenia do normalności. Mam na myśli oczywiście wszelkiego rodzaju służby medyczne i te branże, które te służby wspomagają.

Posługując się terminologią medyczną, operacja się udała, pacjent żyje. Potrzebna jest tylko rehabilitacja. Ta zaś może być długa, bardzo bolesna i wymagająca pomocy rehabilitanta. Tym pacjentem i rehabilitantem będziemy My wszyscy w jednej osobie. To od nas, każdego z osobna będzie zależało czy godnie wrócimy do pracy, będziemy empatyczni i wrażliwi na potrzeby innych, czy będziemy mieli siły na normalną ciężką pracę, czasami monotonną, bez zrywów i szybkich efektów. Historia Polski, ta której nas uczą, to historia bohaterskich czynów, zwycięstw i klęsk, które uwielbiamy rozdrapywać. O zwykłej ciężkiej, normalnej pracy oraz systematycznym budowaniu niewiele nas uczono, ten temat rzadko się przebijał.

Co to jest ta normalność, to banał. Ten banał okaże się kluczem do naszej przyszłości.  Tym banałem trzeba będzie odtworzyć działania ludzi, firm i łańcuchów dostaw. Trzeba będzie to zrobić, a nie mówić o tym, mówienia mamy wszyscy chyba dosyć.

Czytam ostatnio mnóstwo tekstów z dobrymi radami i boję się, żeby to co piszę nie było  podobne. Boje się infantylności.

Chciałbym i życzę Wszystkim w imieniu Naszego Zespołu zdrowia, wytrwałości i siły w normalnych czasach. Życzę, abyśmy jak najprędzej mogli cieszyć się kontaktami, których, pomimo internetu, strasznie nam brakuje, wiosną, latem i kolejnymi porami roku, kolejnymi Świętami. Życzę, aby proces rehabilitacyjny był jak masaż, nie za bardzo bolał i szybko się skończył.